Herdenking
Tussen Nijmegen en Groesbeek ligt de Canadese begraafplaats waar de in de tweede Wereld Oorlog gesneuvelde Canadese soldaten liggen begraven. Een keurig onderhouden begraafplaats waar alle 2617 gedenkstenen in strakke slagorde staan, te midden van een nauwkeurig geknipt grasveld. Op Kerstavond vond hier een herdenkingsplechtigheid plaats. Op initiatief van inwoners van de gemeente werden kaarsen aangestoken, voor iedere steen een kaars. Voorafgaand aan de aansteking van de 2617 kaarsen hield de locoburgemeester een toespraak, aangehoord door enkele honderden aanwezigen. Ik was er ook en schaarde mij onder de belangstellenden. In haar toespraak benadrukte de locoburgemeester het belang van vrede. Zij riep ons op een ieder de hand van buurvrouw of buurman te nemen en zo een kring van vrede te vormen. Omdat ik ondertussen al redelijk wat mensen uit deze gemeente ken, kon ik de warme handen van enkele kennissen in de mijne leggen. Het gaf mij een gevoel van warmte op de kille en gure begraafplaats. De Canadese begraafplaats is fraai gelegen op een heuvel met vrij uitzicht op een glooiend landschap aan drie zijden. Het gevolg is dat er altijd een stevig wind waait en het daar in ieder jaargetijde kil aanvoelt. Na de toespraak werden de eerste twee kaarsen aangestoken door de jongste en de oudste bezoeker. Daarna konden de andere bezoekers de overige kaarsjes aansteken en bij de graven plaatsen. Door de gure wind was het aansteken van de kaarsen lastig ondanks het beschermende glazen potje. De kaarsen zouden twee dagen moeten blijven branden. Als ik op de avond van eerste Kerstdag nogmaals de Canadese begraafplaats bezoek, zijn ongeveer de helft van de kaarsen al uit. Ondanks dat de thermometer in de auto 10 graden aanwijst is het op de winderige vlakte stervens koud. Geheel verkleumd rijd ik naar Nijmegen terug.
