Dak Run – 11 juni 2018
Het was een bijzondere week die moeiteloos voorbij trok met veel bijzondere dingen, maar ook met sportieve evenementen. Zoals een interview voor de regionale krant, de laatste Spaanse les en het assisteren bij twee bijzondere atletiekwedstrijden op de baan in Nijmegen. Eerst even de eigen sportieve bijdrage.
Vorige week zondag zou de allerlaatste Zwitserloot Dak run gehouden worden, een hardloopwedstrijd door de omgeving van Groesbeek, met als hoofdsponsor het dakdekkersbedrijf Zwitserloot Dak. Vele malen heb ik met deze loop meegedaan, toen het nog door het dorpscentrum van Groesbeek ging. Meestal 2 of 3 rondjes door het dorp voor de afstand van 10km. De laatste jaren heb ik niet meer meegedaan, deels ook omdat ik ruim een jaar niet meer actief met hardlopen bezig geweest ben. Ook is enkele jaren geleden de route verlegd van de rondjes door het dorp, naar een grote ronde door het aangrenzende bos. De hoofdsponsor stopt ermee en daarmee ook de organisatie van deze loop. Reden voor mij om deze laatste keer weer eens mee te doen. Omdat mijn conditie nog wat te wensen overlaat kies ik voor de afstand van 5km, slechts één ronde door het bos met start en finish achter het gemeentehuis.
Voorafgaande aan de start heerst er bij zo’n loop altijd een gezellige, maar toch nerveuze stemming. Soms kom ik bekenden tegen, of anders raak ik vaak in gesprek met medelopers. Zo ook deze keer, als ik in de omliggende straten wat inloop, raak ik in gesprek met een dame die mij vraagt waar de start precies is. Ik moet toegeven dat ik het ook niet precies weet. Er hangt wel een opblaasboog met grote letters ‘start’ erop, maar daar is de minste bedrijvigheid. Ik vraag aan deze dame wat ze van haar tijd verwacht. Gelijk verontschuldigt ze zich, dat ze niet in vorm is, al tijden niet serieus getraind heeft, enzovoort. Dan stel ik mijn vraag bij en vraag wat haar beste tijd op de 5km is. Zo’n 18 min zegt ze en dat vergelijk ik dan met mijn beste tijd ooit op de 5km, precies 19:09, maar dat is dan vele jaren geleden. Haar reden om weer eens mee te doen is wegens het bezoek aan haar moeder die toevallig in de zelfde straat woont als waar de start is. Ze wijst haar moeder aan die ontspannen leunend over een dranghek naar haar dochter kijk. Ik wens haar succes en dan wisselen we nog even de namen uit en ik onthoud haar startnummer, 127.
De start wordt verzorgd door de Hr. Zwitserloot zelf, ik herken hem nog van de voorgaande jaren. Er wordt geen startschot gelost, maar Gerrit Zwitserloot luidt een koperen bel. Door de elektronische tijdwaarneming met een chip aan de schoen gebonden wordt wel een exacte tijdmeting verricht.
De route door het bos valt nog flink tegen, ik had gedacht dat het nagenoeg vlak was. Maar dit parcours herinnert er toch aan dat we in de gemeente Berg en Dal zijn. De eerste helft van de route gaat met vals plat continue omhoog, dat begint al als we via enkele asfaltwegen het dorp uitlopen. Mijn doel voor vandaag is zeker niet om mijn tijd op de 5 km te verbeteren, maar wel om het weer eens aan te durven om een wedstrijdje te lopen. Tot en met de helft van de route kost het veel energie om de hoogteverschillen te overwinnen, een goede tijd wordt het zeker niet vandaag. Pas vanaf de helft gaat het parcours glooiend omlaag en kan ik weer iets snelheid maken. Nooit gedacht dat er in dit deel van het bos zoveel hoogteverschillen zaten. In het bos staat er nauwelijks publiek langs de route, pas als we de dorpskern naderen en de eerste bebouwing passeren, staan er meer wat mensen de lopers aan te moedigen. Zowaar staan er ook enkele bekende, dat wil zeggen ze zien mij eerder en als ik mijn naam hoor roepen, ontwaar ik enkele bekende gezichten. Om niet te veel energie te verspillen steek ik alleen ter groet mijn hand op.
Als de laatste bocht in zicht komt, kan ik weer wat versnellen en in een acceptabel tempo de finish lijn en de matten passeren. Gelukkig heb ik nog vele lopers achter mij. De finish is altijd weer een feestje, je krijgt een ‘goodie bag’ en de chip wordt van je schoen geknipt. Op weg naar de auto geniet ik nog even van het prachtige voorjaarsweer. Later die middag zoek ik toch nog even het resultaat van die dame met startnummer 127. Ondanks haar voorzichtigheid en terughoudendheid is ze toch eerste geworden in haar leeftijdscategorie in ongeveer 21 minuten. Ik kwam 4 minuten later over de streep. Toch maar weer fanatieker gaan trainen.