Overleven
Enkele maanden geleden dacht ik nog dat het wel aan ons, aan ons land, voorbij zou gaan. Toen was de uitbraak van dat vreemde virus nog iets wat zich nog alleen in het verre China afspeelde. Toch kwam het steeds dichterbij en langzaam begon ik er in te geloven dat het een serieuze bedreiging vormde. Pas toen er grote aantallen besmettingen in Brabant geconstateerd werden, kwam het grote gevaar dreigend dichtbij. Toch werden in mijn regio grappen gemaakt met het advies voor een probaat corona beschermingsmiddel, eet maar vijf teentjes knoflook, dan blijft iedereen wel uit je buurt. Die grap hoorde ik op de laatste les van de cursus Spaans. Daarna werden er zoveel maatregelen voorgeschreven, dat ook de leraar Spaans het verstandige besluit nam om alle volgende lessen op te schorten en pas in september weer verder te gaan. Dat was nog in de periode dat we nog wel het gewone leven beleefden, maar wel vaak onze handen wasten.
Vanaf dat moment veranderde er veel in het dagelijkse leven van iedereen. Alle activiteiten werden plotsklaps stilgelegd. Mijn atletiektrainer had in eerste instantie moeite met het besluit. Het deed hem veel verdriet dat de hardloopwedstrijden die vanaf maart gepland stonden en waarvoor hij al zijn atleten aanspoorden om in te schrijven, niet door konden gaan. Het was ook op die ene, laatste, trainingsavond en dat officieel alle trainingen op de atletiekbaan afgelast waren. Ook het licht op de baan ging niet aan. Moedig nam de trainer het besluit om op zoek te gaan naar de sleutel en zelf het licht van de zes grote lichtmasten aan te maken. Daar is het bij gebleven, want snel daarna werd de toegang tot de baan en het clubhuis door de gemeente onmogelijk gemaakt door een stevig hangslot aan het hek.
Vanaf dat moment leek ook ik, net zoals zovelen in een isolement te geraken, bijna een eigen opgelegde quarantaine. Van mijn wekelijkse activiteiten buitenshuis, bleef alleen nog mijn werk over. Dat is een baan voor drie dagen in de week en van die drie dagen verblijf ik dan soms in Enschede of in de dependance in Nijmegen. Veel van mijn collega’s werken thuis, maar niet al mijn taken kan ik, thuis of in Nijmegen doen. Voor de voortgang moet ik regelmatig in het lab in Enschede zijn. Met z’n allen gebruiken we een rooster om de bezetting op het kantoor en in het lab te minimaliseren. Vergaderen en overleg doen we met ‘beeldbellen’, een woord wat volgens mij zeer recent uitgevonden is. Het is een bruikbaar middel, maar ik kan er niet aan wennen. Door deze gang van zaken, heb ik deze weken nauwelijks echt contact met andere mensen. In het weekend mis ik de uitstapjes naar de stad, de winkels en de mogelijkheid om in een restaurant te eten.
Toch heb ik voordelen aan deze quarantaine periode ondervonden. Ik heb meer tijd gevonden om wat klusjes in huis te doen, wat schoonmaak en ander achterstallig werk. Het zijn ook voordelige weken, want ik geef minder geld uit. Er wordt minder gereisd, minder met de auto gereden en ik eet niet meer buiten de deur. Bovendien is de prijs van de benzine op dit moment ook uiterst laag. Wel neem ik zoveel mogelijk voorzorgen, op straat en in de supermarkt loop ik in een zo groot mogelijke boog om andere mensen heen. Inde supermarkt draag ik handschoenen, nee dat vindt niemand vreemd. Zodra ik thuis kom, of als ik dingen aangeraakt heb die niet van mij zijn, was ik daarna direct uitgebreid mijn handen. De voorjaarsvakantie van twee weken naar het Spaanse Sevilla gaat nu echt definitief niet door. Eigenlijk zou ik voorlopig ook eigenlijk niet eens meer naar Spanje durven, gezien het grote aantal overlijdensgevallen aldaar.
Maar een voordeel vind ik uiteindelijk dat ik nu echt als een klant bij de supermarkt behandeld wordt. Nog buiten word ik vriendelijk welkom geheten en ik krijg een persoonlijk wagentje uitgereikt, helemaal gepoetst en ontsmet. Binnen in de supermarkt is er volop ruimte met rustige gangpaden. Tot slot wordt buiten de kar weer vriendelijk in ontvangst genomen en wordt je hartelijk nog een prettige dag gewenst. Weer eens wat anders ander dan de obligate woorden van de kassadame, wilt u de bon, zegeltjes, plakplaatjes, servieszegeltjes, stickers….