Splinter
Het is nog vroeg op de dag en ik ben in mijn keuken bezig met de afwas van het ontbijt. Door het raam zie ik de dame van de receptie van de omroep verschijnen en ze roept tegen mij dat ik verzocht word om direct mee te gaan op reportage. In eerste instantie verwacht ik dat ik assistentie moet leveren bij een onverwachte live-uitzending. Ik pak mijn telefoon mee, draai de voordeur op slot en loop de veertig meter naar de ingang van de omroep. Daar staat al een auto met draaiende motor klaar en we rijden weg. Onderweg hoor ik dat we naar een zojuist gebeurd ernstig auto-ongeluk gaan. Sinds zeven uur in de ochtend staan er, door de wegafzetting, flinke files in beide richtingen op de Mr. Jaggernath Lachmonstraat en ook het verkeer in de omliggende straten staat vast door het sluipverkeer. Achterin zit de cameraman en een journaliste in opleiding. Via omwegen komen we aan op de vierbaans Mr. Jaggernath Lachmonstraat, vlakbij het ongeluk. Twee rijbanen zijn ter hoogte van het ongeluk over een lengte van honderden meters afgezet. 
We zien de catastrofe, een personenauto is blijkbaar met hoge snelheid tegen een houten hoogspanningsmast aangereden. De wagen heeft zich zowat om de stevige houten paal heen gevouwen. Van de voorkant van de wagen is niets over, het dak ligt tien meter verderop en de zijkant is volledig verkreukeld. De houten hoogspanningsmast is geknakt en het lijkt een Godswonder dat de mast niet met een regen van vonken en vuur omgevallen is, omdat hij halverwege nog steunt op een houten splinter en aan de bovenzijde nog aan de draden bungelt. Het slachtoffer is al uit de wagen gezaagd door de brandweer. Eigenlijk zijn we als reportageploeg net iets te laat.
De cameraman pakt gehaast zijn camera en schiet de beelden. De andere twee leden van de reportageploeg gaan op informatie uit. Dus, wat is er gebeurd, zijn er ooggetuigen en hoe gaat het met het slachtoffer? Zelf heb ik geen taak, maar ik ga mee ter ondersteuning en om de vergaring van nieuws in de praktijk mee te maken. Een politie-inspecteur is bereid om voor de camera een toelichting te geven. Ooggetuigen zijn moeilijker te vinden. Ik heb de indruk dat aanwonenden best wel wat gezien en gehoord hebben, maar het niet voor de camera willen vertellen. 
Na lang zoeken en vragen vinden we een heer die aan de overkant van de brede straat woont en de klap gehoord heeft. Ondertussen zijn er vrachtwagens van de EBS (Energie Bedrijf Suriname) aangekomen met een nieuwe houten paal. Ze beginnen onmiddellijk met het herstel van de schade en de cameraman maakt mooie beelden van houten palen die getakeld worden. Ik vind het een leerzame ochtendexcursie aan het begin van deze dag. 
In de loop van de ochtend worden de video-opnames verwerkt voor het radionieuws van twaalf uur en het tv-journaal ’s avonds. Weer terug bij de omroep pak ik mijn agenda en bekijk welke activiteiten ik voor vandaag gepland heb staan. Om twaalf uur luister ik naar het radiojournaal en hoor hoe mijn collega’s het item in elkaar gezet hebben. Hoe het met het slachtoffer gaat is op dat moment nog niet bekend. ’s Avonds kijk op mijn kamer naar het tv-journaal op mijn kleine tv en ik ben verrast door de creativiteit bij de montage van de beelden.
Luistert u mee naar een gedeelte van het nieuws van twaalf uur: