Geknakt
In de vorige aflevering van deze verhalenreeks schreef ik nog dat spoedig de rust in mijn vrijwillige werkzaamheden zou terug keren. Na de carnavalsperiode zou het meeste werk gedaan zijn, zodat ik weer een zee van vrije tijd zou hebben. Van die vervolgcursus Spaans heb ik ondertussen besloten dat toch te gaan doen. De nieuwe studieboeken zijn gekocht en liggen op tafel. Ook de tijd om weer eens na te denken over een nieuwe reis, naar een Spaanstalig land, dat ligt dan voor de hand. Het pakte echter anders uit.
Het was een stormachtige dag in januari, terwijl wij rustige zaten te wachten op ons matje voor de aanvang van de Yoga les. “Wat een prachtige dag vandaag”, zei de yoga-juf en daarmee bedoelde ze de datum: 18 – 1 – 18. Ik was eerst van plan de rit van de buitenwijk waarin ik woon naar het yoga-zaaltje op de fiets te doen. Vanwege de bulderende wind besloot ik toch maar de auto te nemen. Windkracht 12 werd er verwacht, vooral in de kustgebieden. In het oosten van het land is de storm dan vaak minder krachtig. Bij iedere storm maak ik me altijd wat zorgen over de dakpannen op mijn eigen huis en de zendmasten van de omroep, waar ik voor werk. In totaal staan er vier masten en mastjes, die al menig storm doorstaan hebben.
Aan het eind van de ochtend, na afloop van de les, stap ik in de auto, de storm lijkt al iets minder te zijn geworden. Zoals altijd staat de autoradio afgestemd op één van de zenders van de omroep. Nu hoor ik niets, alleen wat ruis. Op de twee andere frequenties van de twee steunzenders hoor ik wel het normale programma. Dat met deze storm de zender op de hoogste mast, op het bijna hoogste punt in de gemeente, nu uit de lucht is, geeft mij een benauwd gevoel. Nu direct naar de zenderlocatie rijden heeft geen zin. Ik rijd eerst naar huis om wat te eten en om de juiste sleutelbos te halen. Thuis zie ik al direct wat e-mails en krijg telefoontjes waaruit het echt duidelijk wordt dat de 40 meter hoge zendmast de storm niet overleefd heeft.
Benieuwd naar de schade, rijd ik die twaalf kilometer naar de locatie van de mast. Haasten heeft geen nut. Aangekomen zie ik de schade: een mast van 40 meter hoog die dubbel geknakt is. De antennes aan top zijn merendeels afgebroken en liggen op grondniveau. Niet alleen de antennes van de omroep liggen op de grond, maar ook de GSM antennes van de telecom provider die mastruimte huurde. In het zenderhuisje zet ik de zender, die in de alarm status verkeert, uit. Ook het dak van de kantine van de naburige voetbalvereniging is compleet weggewaaid. Het is hier één van de hoogste punten uit de omgeving met een hoogte van 77 meter N.A.P.
Rustig rijd ik terug en dan begint een periode van regelen, bellen en e-mailen. Een aantal drukke weken breken aan, waarbij er van alles geregeld moet worden, verzekering, informeren van diverse instanties en het creeren van een tijdelijke zenderlocatie. In eerste instante verwacht ‘men’ dat ik dat allemaal ga doen. Terwijl ik daags erop in mijn keuken een avondmaaltijd kook, bedenk ik dat al dit geregel, waarbij het gaat om grote geldbedragen en belangrijke beslismomenten, teveel is voor één vrijwillig werkende persoon. Daarom verzoek ik min of meer per direct steun van een bestuurslid om gezamenlijk de zware kar te trekken. Tot nu toe had ik nog alleen maar berichten gehad, zo van: “wat vervelend, succes met de wederopbouw”. Tot mijn opluchting krijg ik nog dat zelfde weekend een toezegging voor extra steun in al het regelwerk en het nemen van beslissingen. Dat zelfde weekend wordt door vele vrijwilligers van de voetbal vereniging het dak van de kantine volledig hersteld. Een houten dak van een plat gebouw is makkelijker te repareren dan een staalconstructie die tot ver boven de boomtoppen reikte.
In de afgelopen drie weken heb ik vele extra uren besteed aan schrijven, bellen, e-mailen, aanvragen van offertes en het bezoeken van mogelijke, tijdelijke, alternatieve zenderlocaties. Er kwamen vele suggesties, zo van kunnen we niet in die GSM mast daar en daar gaan zitten, of in die kerktoren of zelfs in de carilliontoren van het gemeentehuis. Allemaal goedbedoelde suggesties, die onderzocht moesten worden op de haalbaarheid. De realisatie van al die alternatieven schijnen allemaal lastig. Je krijgt te maken met toestemming van eigenaren, beheerders, brandweer, hoogte van de locatie, de beschikbaarheid van internet, de toegankelijkheid van de locatie en een mogelijkheid of onmogelijkheid, om apparatuur te installeren.
Uiteindelijk diende de ultieme oplossing zich zelf aan. Wat al op mijn lijst van alternatieven stond, werd al door de betreffende GSM provider zelf voorgesteld. Het pachtrecht van het stuk grond van de locatie gaat over van de omroep naar de GSM provider. De mast wordt herbouw door de GSM provider en de omroep gaat gebruik maken van die zelfde mast “om niet”. Het is op deze termijn de goedkoopste oplossing, het zelf opnieuw bouwen van een mast van 40 meter hoog kost een bedrag dat niet in kas is. Tot nu toe zijn het toezeggingen die nog niet formeel bekrachtigd zijn.
Vlak voor de carnaval is de geknakte mast gesloopt door een bedrijf uit de regio en is er een tijdelijk kort noodmastje neergezet om vanaf deze locatie weer uit te kunnen zenden. Het waren twee ijskoude dagen die donderdag en vrijdag voor de carnaval, waarbij ik steeds als opdrachtgever op het koude en winderige terrein aanwezig was. Uiteindelijk ligt er nu nog alleen een betonnen fundering, klaar om een nieuwe mast er op te zetten. Zelfs het slopen en afvoeren van het schroot kost al een kapitaal bedrag dat menigeen niet zo maar in kas heeft. Nu is het wachten op een datum en toezegging voor herbouw.
Breekt er nu een rustige tijd aan? Nee, want terwijl de plannen rondom herbouw moeten doorgaan, zijn ook de gemeenteraadsverkiezingen in aantocht. Daar wordt door de omroep uitgebreid aandacht aanbesteed op radio en tv, in samenwerking met Omroep Gelderland. Het betekent voor mij in concreto vele vergaderingen en vijf locatie uitzending op radio en tv vanuit verschillende plaatsen in de gemeente. Dat is wel arbeidsintensief, maar wel leuk werk als alles lukt. Pas na 21 maart, de verkiezingsdag, keert de rust terug. Al hoe wel dan misschien de zendmast herbouwd gaat worden. Ik ben op zoek naar een kloon van mij zelf, zodat ik dan op vakantie kan.