De trap naar de toekomst
Mijn toekomst plan
Het is ruim twee jaar geleden dat mijn directe baas bij mijn werkgever bij het jaarlijkse functioneringsgesprek opmerkte: “je heb dit jaar geen patent ingediend, ben je nog wel creatief genoeg, wil je niet eens wat anders doen”. Hiermee heeft mijn baas bij mij een proces gestart dat tot het ontwikkelen van mijn eigen toekomstplannen heeft geleid. Ik besefte dat ik na 28 dienstjaren bij mijn bedrijf toe was aan een nieuwe uitdaging. Het werk is in de afgelopen jaren eenzijdiger en specialistischer geworden. In de voorgaande jaren bezocht ik nog wel eens klanten, maakte dienstreizen, evalueerde onze, of mijn eigen, producten in het laboratorium en was betrokken bij de ontwikkeling van nieuwe fabricageprocessen. De laatste jaren zit ik grotendeels van mijn tijd achter mijn bureau en computerscherm voor ontwerp en simulatie van elektronische circuits. Al het andere werk wordt door specialisten gedaan. Bovendien heb ik weinig affiniteit meer met de producten die we als afdeling maken. Ik realiseerde mij dat als ik niets zou doen, ik nog tien jaar achter dat zelfde scherm zou zitten tot aan de normale pensioenleeftijd van 67 jaar.
Door een gesprek met een pensioenadviseur kwam ik er achter dat als ik bijvoorbeeld per januari 2015 ontslag zou nemen bij mijn werkgever, ik dan een pensioenuitkering krijg gedurende de rest van mijn leven. Het bedrag dat ik dan maandelijks netto ontvang van het pensioenfonds was dermate hoog, dat ik mij afvroeg: wat doe ik nog bij het bedrijf? Het was die dag een prachtige zonnige dag en toen ik het kantoor van die pensioenadviseur uit wandelde zag de toekomst er ook zonnig uit. Alleen nu nog een invulling voor die toekomst gaan zoeken. Als ik zou stoppen met werken voor dit bedrijf, dan wil ik beslist niet de hele dag thuis zitten, maar bijvoorbeeld vrijwilligerswerk gaan doen. Nu werk ik al vele jaren als vrijwilliger bij het lokale radiostation ‘Omroep Groesbeek’ en ik besteed daar wekelijks vele uren vrije tijd. Om na een vroegtijdig pensioen dan de hele week daar in die kelder in Groesbeek te vertoeven leek me geen goed plan. Ik zocht eigenlijk een combinatie van reizen en werk.
Al in januari van 2014 had ik al een vakantiereis van drie weken naar Suriname geboekt, met daarin een tocht door de jungle van twee weken, met vertrek in oktober. In het jaar 2004 was ik al eerder in Suriname geweest en ik vond het toen een mooi en prettig land. Dus Suriname zou best een plek kunnen zijn om wat langer te verblijven. Toen ik daar was in 2004, had ik gezien dat er in Paramaribo en ook dieper landinwaarts, vele radiostations zijn. Een van de leveranciers van software voor Omroep Groesbeek doet regelmatig projecten bij een radiostation in Paramaribo. Via deze leverancier ben ik in contact gekomen met ‘Sky Radio & TV Suriname’. Een open sollicitatie gaf snel een positief antwoord. Na een periode van e-mailen en Skype gesprekken met de onderdirecteur ontstond er een beeld hoe een functie bij Sky Radio er uit zou kunnen zien. De kennis en ervaring die ik door het werken bij Omroep Groesbeek heb opgebouwd in mijn functie als hoofd-techniek gedurende tien jaar was daarbij een belangrijk uitgangspunt. We spraken af dat het vrijwilligerswerk zou zijn met een onkostenvergoeding, zijnde het ter beschikking stellen van woonruimte. In principe voor een jaar, ingaande januari 2015.
Ondertussen werd het plan definitiever en was ik druk bezig met regelen van formaliteiten, zoals het aanvragen van een verblijfsvergunning voor Suriname en het daarvoor regelen van de benodigde documenten. Ik zag het werk bij Sky Radio als een stap in mijn eigen ontwikkeling, van een lokale omroep naar een omroep die een landelijke dekking heeft en in professionaliteit te vergelijken is met een regionale omroep. Volgens de Nederlandse regelgeving mag ik niet langer dan twee derde jaar buiten Nederland verblijven zonder mij uit te schrijven. Als ik dan tegen het begin van 2016 weer terug kom in Nederland wil ik proberen in Nederland ook weer werk te vinden, bouwend op de ervaringen die ik in Suriname opgedaan heb. Dan denk ik aan freelance werk voor enkele dagen in de week, maar daar kan ik aan gaan werken tegen het einde van mijn verblijf in Suriname.
De daadwerkelijke uitvoering van dit plan werd nagenoeg zeker, het enige wat tegen kon zitten was het tijdig verkrijgen van een verblijfsvergunning voor Suriname via het consulaat. Die aanvraag heeft een doorlooptijd van drie maanden en is dus bepalend voor de tijdsplanning. Het leek misschien een hele grote stap in mijn carrière, maar ik kon geen enkele reden bedenken om het niet te doen.
Op 10 september 2014 heb ik de eerst grote stap gemaakt in de uitvoering van mijn plan door de personeelsfunctionaris bij mijn huidige werkgever in te lichten over mijn voornemen. In de maand oktober reisde ik naar Suriname voor die geboekte groepsreis van drie weken. Ter voorbereiding had ik besloten twee dagen eerder dan de groep te vertrekken om in Paramaribo alvast kennis te maken met het bedrijf Sky Radio en TV, de mensen, mijn toekomstige taken en de woonruimte die toegezegd was. Als ik dan begin november weer terug zou zijn in Nijmegen kon ik aan mijn werkgever het definitieve ‘go’ geven en alle formaliteiten in gang zetten.
Omdat ik volgens het plan maximaal een jaar weg zou blijven, heb ik mijn eigen huis aangehouden. Voor de zorg omtrent het huis en eventuele tijdelijke bewoning had ik meerdere kandidaten. Na mijn terugkomst in november, na mijn vakantie in Suriname, brak er een drukke tijd aan met alle voorbereidingen voor het vertrek. Van het vrijwilligerswerk in Groesbeek en mijn lidmaatschap bij Nijmegen Atletiek moest ik voor een jaar afscheid nemen.
Via deze website wil ik het thuisfront op de hoogte houden van mijn ervaringen in Suriname.
Al op heel jonge leeftijd was deze muziek mijn inspiratiebron. Toen ik vijf jaar was kreeg ik het op een ‘flexi-disk’ single die je gratis kreeg bij een bepaald koffiemerk. Dit jaar vond ik het nummer terug op een CD:
Met dank aan Max Woiksi – JR
Wanneer?
Een veel gestelde vraag de laatste tijd was: “wanneer vertrek je nu?”. Dat was helaas lastig om precies te zeggen, het wachten was op de goedkeuring van de aangevraagde verblijfsvergunning voor Suriname. Het zag er naar uit dat die goedkeuring nog wel enkele weken op zich liet wachten. In de laatste dagen van januari kreeg ik bericht van de consul persoonlijk dat mijn aanvraag was goedgekeurd. Die zelfde dag nog, kocht ik een vliegticket naar Paramaribo, met als vertrekdatum 19 feb. 2015. Nu kan het dus echt beginnen.
Max Woiski JR – Paramaribo:
Lees verder in mijn dagboek over mijn verblijf in Paramaribo.