Misselijk
Het is zaterdagmorgen en ik ben met de auto op weg naar Amersfoort. De route die de routeplanner vanochtend gewezen heeft, leidt mij over de secundaire wegen met de gele N nummers. Naast mij, op de passagiersstoel ligt een briefje met de wegnummers, de afslagen en de plaatsnamen. Gebruiken hoef ik het niet, want door het op te schrijven, ken ik het uit het hoofd. Hierdoor kan ik meer op de omgeving letten. Het heeft de laatste dagen veel geregend en het valt me op hoeveel groener de natuur opeens geworden is in de laatste dagen. Het voorjaar breekt nu echt door. Amersfoort is een plaats waar ik bijna nooit kom en zeker niet met de auto. Ergens in het centrum moet ik zijn en omdat ik van te voren de kaart van de stad heb bekeken, kan ik op het gevoel de straat direct vinden. Eenmaal in de binnenstad word ik wel verrast door eenrichtingsverkeer en andere obstakels.
Alleen op richtingsgevoel beland ik in de juiste straat en rijd ik het juiste huisnummer voorbij, op zoek naar een parkeerplaats. Op zo’n moment ontstaat bij mij wat stress. Ik zie alleen betaalde parkeervakken en parkeermeters. Dan realiseer ik me weer dat ik alle elektronische betaalmiddelen thuis heb gelaten. Om nu zonder te betalen de auto in deze winkelstraat op zaterdag en met zonnig weer te zetten, is vragen om een parkeerboete. Na enkele minuten doorrijden vind ik een mindere opvallende plaats dicht bij een woonwijk. Ook met dreigende parkeerautomaten, maar ik waag het er op om hier de auto neer te zetten zonder betaling. Het is nog ruim tien minuten teruglopen naar het adres waar ik wil zijn. Desondanks ben ik ruim op tijd voor mijn afspraak en toch weer de eerste van het groepje van zes genodigden.
De koffie staat klaar en op de balie staat een schaaltje met koekjes. Ik ben hier voor een demonstratie van ‘subwoofers’. Misschien even een uitleg. De allereerste echte luidsprekers die ik ooit kocht waren van het Engelse merk B&W en dat is ruim veertig jaar geleden. Dat luidsprekerpaar bezit ik nog steeds, hoewel ik ze permanent uitgeleend heb en ze nog steeds gebruikt worden. In de volgende jaren heb ik nog tweemaal een luidsprekerset van B&W gekocht. Als klant beland je dan vanzelf op de mailing list van het merk, met regelmatig nieuws en productinformatie. Zo kreeg ik dus een uitnodiging voor een demonstratie van de subwoofers van B&W. De demonstraties zouden gegeven worden bij enkele gerenommeerde speciaalzaken in Nederland. Die in Amersfoort was de dichtstbijzijnde. In mijn agenda stond voor deze zaterdag niets anders, dus waarom zou ik niet gaan.
In het demonstratiezaaltje staan 6 stoelen klaar en een audioset die voor de meeste mensen een waarde heeft van een paar maandsalarissen. Het te demonstreren object is een zwarte kubus van ongeveer 50 x 50 x 50 cm. De vertegenwoordiger van B&W houdt een interessant verhaal over de werking en het nut van subwoofers. Voor mij is het een opfrisser van dingen die ik eigenlijk wel wist. Het doel van de subwoofer is vooral het toevoegen van een stuk beleving en gevoel aan de muziek. Het werkt in het frequentiegebied onder de 40 Hz, een gebied dat je niet volledig ervaart met de oren, maar wel met je hele lichaam. De eerste muziekstukken, wat toegankelijke jazz, geven de indruk dat de gedemonstreerde subwoofer een dimensie toevoegt. Hoewel het toegevoegde subsonische laag soms net wat te veel is, dat is ook de mening van de andere toehoorders. Het laat het diepe donkere geluid van een staande bas nog beter beleven. Bijna als laatste speelt de demonstrateur een muziekfragment, waarin de bas elektronisch opgewekt is, zoals hij aankondigt. We vragen ons af wat we ons daarbij moeten voorstellen. Het muziekfragment begint gemoedelijk, ik vind het niet echt mooi, maar het is uit te houden. Dan komt het gedeelte met de elektronische bassen en de allerdiepste lagen tonen. Direct voel ik me daarbij ongemakkelijk en het zweet breekt uit, Ik word draaierig en misselijk. Het lijkt wel of ik mijn oriëntatie kwijt raak. Bijna in paniek wil ik het zaaltje verlaten en vraag me af of ik de deur zal halen. Gelukkig draait de demonstrateur na enkele minuten het volume omlaag. Een ziekmakend gevoel treft mijn hele ziel. Ook op dit moment komt de eigenaar van de zaak informeren wie er nog koffie wil. ‘Graag en extra sterk, ik heb het nodig’. Ook de andere luisteraars vonden het kunstmatige subsonische laag onprettig, maar ik werd er echt beroerd van.
Deze ervaring van deze zaterdag verklaart wel veel voor mij. Het is al vaak voorgekomen dat ik in een bioscoop halverwege de film naar buiten gevlucht ben. Dacht altijd dat ik beroerd werd van snelle actiebeelden op het grote doek en de daarbij vaak voorkomende indringende geluiden. Er is ook een bioscoop in Nijmegen, waar ik me al onprettig voelde voordat de film begonnen was. Dacht toen al dat het kwam door het laag dreunende geluid van de airco dat ik vaag kon waarnemen. Nu weet ik het dus zeker, van hele lage frequenties word ik beroerd. B&W maakt mooie luidsprekers, maar ik zal nooit een subwoofer van ze kopen.
Bij de wandeling terug naar de auto voel ik me nog steeds niet helemaal lekker. De frequenties tussen 5 en 40 Hz blijven nog steeds in mijn hoofd nadreunen. Van een afstand bestudeer ik de voorruit van mijn auto. Ook dit keer weer geluk, gratis geparkeerd en geen parkeerbon. Op de terugweg stop ik bij een wegrestaurant. Ik hoop dat ze kippensoep hebben, daar knap je altijd van op.