Drie landen
Het is de week van carnaval en daardoor loopt alles in deze week anders dan gebruikelijk. Normaal werk ik op de maandag, de woensdag en de vrijdag in Enschede. Vanwege de carnaval viering gaat de Spaanse cursus op de dinsdag niet door. Omdat het wel fijn is om niet iedere werkdag de reis van anderhalf uur heen en anderhalf uur terug te hoeven maken, besluit ik het voor deze keer anders te doen. Drie dagen achterelkaar met twee overnachtingen in Enschede, van maandag op dinsdag en van dinsdag op woensdag, Ik schrijf me in voor twee overnachtingen in een Bed en Breakfast vlak bij mijn werkplek, op een afstand van een paar honderd meter. Drie dagen weg van huis voelt als een korte vakantie en ik voorzie het als een tegenvaller als ik woensdagavond weer tijdens de spitsuren naar Nijmegen moet gaan rijden. Om de vrijheid en vakantiestemming vast te houden, boek ik ook nog een overnachting in een hotel halverwege, zodat ik vier dagen van huis ben. Misschien is er dan die donderdag nog wat leuks te doen in de buurt van dat overnachtingshotel.
Op de maandagavond van deze week meld ik mij in de vooravond bij het adres van het Bed en Breakfast. Het is er niet duur, het is er schoon en netjes, de ontvangst is hartelijk, maar toch is het er wat saai. Voor de avondmaaltijd loop ik naar het centrum van Enschede, een korte wandeling van twintig minuten. Mijn auto laat ik staan voor de deur van het B&B, want ik ontdekte al eerder dat parkeren in het centrum niet gemakkelijk is. Hoewel ik lang geleden zo’n vier jaar in Enschede gewoond heb, eigenlijk tussen Hengelo en Enschede in, herken ik weinig meer van het stadscentrum. Mij collega’s hadden me verteld dat ik voor de beste eetgelegenheden vooral niet op het grote stadsplein met de oude kerk moest zijn, maar dat ik beter in de omliggende straten een restaurant zou kunnen zoeken. Ik heb zelfs de stadsplattegrond nodig, die ik bij het station vind, om me te oriënteren in het centrum. De ‘Oude Markt’ lijkt het centrale plein te zijn. Nog voor ik op het grote plein met de kerk aankom, zie ik op een hoek al een Mexicaans restaurant, met een terras ervoor. Het is nog te vroeg in het jaar om gasten op het terras te verwachten en het terras is dan ook leeg. Binnen in de zaak is er ook nog bijna niemand en ik kan uit vele tafels kiezen. Daar mijn studie in de Spaanse taal is de menukaart prettig leesbaar en ik bestel een eenvoudige Spaanse maaltijd. Ik kan de neiging om de ober in het Spaans te antwoorden nog net onderdrukken. Na mijn maaltijd loop ik nog een rondje door het centrum, maar weinig herken ik er meer van. Ondertussen kijk ik uit naar een eetgelegenheid voor morgen avond. Het blijkt dat op deze maandagavond vele zaken dicht zitten en daardoor ziet het centrum van Enschede er wat somber en verlaten uit.
Het overnachten in het B&B is gemakkelijk, maar ook saai. Na de korte ontvangst heb ik het echtpaar dat dit B&B exploiteert niet meer gezien. ’s Avonds vind ik op de kamer een mandje met ontbijtspullen voor morgenochtend; koffie en thee kan ik op de kamer zelf zetten. Verder hoor ik niets in het huis, niets van het bewonende echtpaar of van andere gasten. Er is ook geen rij voor het gemeenschappelijke toilet en badkamer, niets dan stilte en rust. Het enige lastige vind ik de trap omlaag. Mijn kamer is boven en het toilet is beneden. Daartussen een draaitrap met hoogpolig tapijt. Als ik ’s morgen of ’s nachts naar het toilet wil op blote voeten, blijkt de vloerbedekking op de trap zo glad onder de voeten, dat ik me stevig aan de leuning moet vasthouden om niet uit te glijden. Dat is dan ook het enige dat er in dit huis valt op te merken, verder niets dan stilte, behalve dan het tikken van de verwarmingsbuizen.
Op dinsdagavond loop ik voor de tweede keer naar het centrum van Enschede en ik besluit te gaan eten bij het Griekse restaurant, dat gisteren dicht was. Het is buiten wat guur en de warmte binnen in het restaurant voelt behaaglijk. Nog warmer word ik van het glaasje ouzo dat blijkbaar alle Griekse restaurants traditiegetrouw schenken. Ik prijs mij gelukkig dat ik op tijd hier binnen ben, want nog tijdens de bestudering van de menukaart loopt het restaurant snel vol. Blijkbaar staat het als zeer goed bekend, want al snel moeten de hardhollende obers potentiële klanten teleurstellen. Van de kaart kies ik een mixed-grill. Zoals altijd krijg je dan een goed gevuld bord en het smaakt mij uitstekend. Beleefdheidshalve blijk ik niet te lang zitten aan mijn tweepersoons tafel zodat men snel nog enkele wachtende klanten kan plaatsen. Het is eigenlijk nog te vroeg om nu al naar het B&B terug te wandelen en daarom ga ik op zoek naar kop goede koffie. Op de hoek van ‘De oude Markt’ vind ik een groot café met de naam ‘Moeke Enschede’. Het klink wel huiselijk en ik ga naar binnen. De obers hebben uitstekende verkooptechnieken. Als ik zeg dat ik alleen maar een kop koffie wil en verder niets anders, omdat ik zojuist al uitstekend gegeten heb, vraagt men of ik dan geen dessert wens. Nou, breng die dessert kaart dan maar. Op die kaart staan alleen hele grote stukken taart en andere dingen die ik niet lust. Bovendien zit ik vol van de overvloedige Griek, dus ik houd het bij koffie. Toch komt men nog een tweede keer met het aanbod om iets van de dessertkaart te kiezen, wat ik met redenen kan afslaan.
Na drie dagen Enschede verheug ik mij op nog een overnachting buitenshuis, maar nu dan in een echt hotel. Ergens halverwege de A50 ligt de afslag naar het hotel dat ik geboekt heb. Het is al volledig donker als ik aankom. Alle parkeerplekken vlakbij het hotel zijn bezet, en in het donker zie ik nog net een verwijzing naar een tweede parkeerplaats, waar nog wel voldoende ruimte is. Het hotel lijkt meer een conferentie oord te zijn. De lobby is verlaten en de receptioniste schrikt haast wakker in het kantoortje achter de receptie als ik op het belletje op de balie druk. De dame is uiterst vriendelijk en geeft mij de kamersleutel en een voucher voor het ontbijt. Mijn kamer is eenvoudig, maar ook saai, ik mis de waterkoker en de koffiespullen. Er is verder niets te doen en met een boek duik ik het grote zachte bed in. Ik verheug mij op een nacht goed slapen na drie dagen werk.
De uitchecktijd is om 11 uur ’s morgens en tegen 10 uur sta ik op om dan pas van het ontbijt te gaan genieten. Ik was van plan goed te slapen en dat is gelukt, bijna 12 uur heb ik in dit comfortabele bed doorgebracht. Als ik uit het raam kijk zie ik de tuinen en conferentiezalen rondom het hotel de eerste ontluikende knoppen aan de bomen. Ik realiseer mij dat het vandaag mijn verjaardag is.
Zou ik mij zelf daarom deze nutteloze hotelovernachting cadeau gedaan hebben? Ik heb er in ieder geval een uitstekende nachtrust gehad. Bij het uitchecken complimenteer ik de receptioniste met de uitstekende kussens op de bedden. Als ik terugrijd naar Nijmegen, dat is nog maar een ruim half uur rijden, bedenk ik dat deze hotelovernachting eigenlijk zinloos was, maar wel prettig.
’s Avonds in Nijmegen, op de donderdag, besluit ik nogmaals buiten de deur te gaan eten; het is tenslotte mijn verjaardag. Van een Italiaanse restaurantketen had ik nog een tegoedbon liggen, dus daarom zet ik mijn auto in de parkeergarage bij het Keizer Karel Plein en loop de paar honderd meter naar het Italiaanse restaurant waar ik wel vaker kom. Meestal neem ik dan het driegangen keuzemenu, zo ook deze keer. Altijd druk in dit restaurant, en terwijl ik wachtend op mijn bestelling rondkijk, besef ik dat ik deze week nu voor de derde keer uitheems eet. Eerst Mexicaans, toen Grieks en nu Italiaans. Dat alles op mijn vierdaagse mini vakantie door drie culinaire landen, waarop ik ook nog drie dagen gewerkt heb. Morgen is het vrijdag, tijd voor een vrije dag.