Bezwaren
Aan het einde van dit weekend voelde ik me wat bezwaard. In de krant lees ik dat het afgelopen weekend er te veel aan funshoppen gedaan werd. De kerstmarkten werden druk bezocht, de grote winkelketens hadden een topdrukte en de parkeerplaatsen bij de natuurgebieden waren overvol.
Zaterdagmiddag ben ik de stad in gegaan, niet om de noodzakelijke boodschappen te doen, nee om een nieuwe agenda voor komend jaar alvast te gaan kopen. Ik weet als ik daar te lang mee wacht mijn favoriete model, een week op twee pagina’s, uitverkocht zal zijn. Om minstens nog een reden wil ik naar die grote boekhandel midden in het centrum van de stad en wel om te zien of het door mij geschreven boek al in de schappen bij de reisboeken ligt. Deze week heb ik voorraadje van die boeken afgeven voor verkoop bij Dekker van de Vegt, in consignatie heet dat. De dame waarmee ik onderhandelde zou mijn boek bij de afdeling reisboeken plaatsen.
Dit keer ga ik weer eens op de fiets naar de stad, het is goed weer, het lijkt wel lente. Al te lang heb ik niet meer gefietst en ik ben bang dat ik het verleer. Ik kan het nog steeds, al moet ik wel eerst de banden oppompen. In de stad is de drukte zoals gebruikelijk, van de dringende adviezen zoals blijf zoveel mogelijk thuis, is niets te merken. Binnen in de boekhandel zoek ik de schappen af waar mijn boek zou kunnen liggen. Helaas nog niets te vinden, er is nog genoeg ruimte op de planken onder de schappen. De dame waarmee ik eergisteren gesproken heb, is ook aanwezig. Maar ze is druk bezig, ze rent heen en weer tussen haar informatiebalie, de schappen, de klanten en haar kantoor. Misschien is het nog te vroeg en is ze er nog niet aan toegekomen om mijn boek in te boeken in de administratie, te prijzen en in de schappen te plaatsen. Later deze week zal ik weer eens gaan kijken en desnoods als het minder druk is, er naar vragen. Wel helemaal geïnspireerd door de boekenwereld koop ik zelf maar weer eens een echt boek. Mijn oog valt op een wat ouder boek van Thomas Verbogt, een bekende schrijver die in Nijmegen opgegroeid is. Met veel plezier las ik altijd zijn columns in de krant en een paar maal bezocht ik een lezing van hem. Eenmaal thuis met mijn nieuwe gekochte boek, hervat ik weer het werk aan manuscripten waar ik nog mee bezig ben en die mogelijk ook uit te geven zijn, volgend jaar of zo.
Bij de zondagmorgen hardlooptraining in het bos van Heumensoord is het ongelooflijk druk met de wandelaars, fietsers, kinderen en honden. Komt door het goede weer en de milde temperatuur voor de tijd van het jaar. De trainer heeft een een aantal van de te lopen ronden gesitueerd rondom- en in de grote zandkuil. Het is ook de favoriete plek voor mensen met kinderen en honden om te vertoeven, mede dankzij de houten klimrekken die er onlangs geplaatst zijn. De te lopen rondjes van ongeveer driehonderd meter worden haast een hindernisrace, door het moeten ontwijken van kinderen, honden, ballen en wandelwagens. De parkeerplaats aan de rand van het bos, aan de doorgaande weg is helemaal vol geparkeerd. De omliggende straten in de woonwijk staan helemaal vol met blik, glanzend in de ochtendzon. Het bericht in de media dat dit weekend niemand thuis gebleven is, lijkt helemaal te kloppen,
Eigenlijk heb ik er ook aan meegedaan en gezondigd tegen de extra corona maatregelen, ik ben de stad in geweest en heb ook mijn auto vlakbij het bos geparkeerd, niet aan de bosrand maar op een paar honderd meter afstand, bij de ingang van de atletiekbaan
<< vorige . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . volgende >>