Nieuwjaarsdag
Eén van de fijn dingen van de feestdagen vind ik dat op die dagen het verkeer in de stad heel rustig is. Ik geniet er van dat ik ‘s morgens in de ochtend door de stad en het centrum kan rijden en werkelijk kan doorrijden. Verkeerslichten die vanzelf op groen springen, niet hoeven afremmen bij kruisingen en in een gestage vaart naar de bestemming. Op deze eerste dag in januari sta ik vroeg op voor een ritje naar de stad om dan een wandeling door het verlate centrum van Nijmegen te gaan maken. Vroeg opstaan is geen probleem, want de viering van oud- en nieuw gaat aan mij voorbij. Zodra de ochtendschemering opgetrokken is, start ik de auto en koers in een constante vaart in één keer naar het centrum. Zelfs het parkeren op de Oranjesingel is vandaag kosteloos.
Inderdaad, de anders zo drukke winkelstraten zijn leeg en voetgangersloos. Een aanblik van het stadscentrum die je normaal nooit ziet. Op de rotonde van het anders altijd drukke Keizer Karel plein rijdt nu geen enkel voertuig, duiven en eksters hebben nu bezit genomen van het asfalt en scharrelen op de rijbaan op zoek naar wat eetbaars. In het winkelhart kom ik deze ochtend slechts twee mensen tegen. De eerste, een man zo rond de dertig, vraagt of ik een vuurtje heb. “Nee, ik rook niet niet,” zeg ik, terwijl ik op een gepaste afstand blijf.
Een paar honderd meter verder kruist een andere jongeling mijn pad. Of ik weet wanneer die koffieshop daar open gaat, vraagt hij en wijst in de richting van één van de duistere zijstraatjes van de Molenstraat. “Nee, dat zou ik echt niet weten, “ roep ik vanaf enige afstand. Bij dit figuur houd ik een nog grotere veilige marge aan. “Oh, jij rookt zeker niet,” is zijn commentaar. We vervolgen ieder onze eigen weg. Alle niet essentiële zaken zijn toch gesloten? Ergens gelezen dat slijterijen wel open mogen blijven, drank wordt blijkbaar tot de essentiële levensbehoefte gerekend. Over koffieshops heb ik nooit iets gelezen, misschien komt dat omdat die zeker niet tot mijn essentiële behoefte behoren.
Rustig vervolg ik mijn weg en via het winkelhart daal ik af naar de benedenstad. Op het vroege uur is het koud, de temperatuur komt nauwelijks boven het vriespunt uit. Ik ben blij dat ik een extra laag heb aangetrokken en handschoenen heb meegenomen. Al sinds een klein jaar heeft de gemeente een toeristische route langs de bezienswaardigheden van de stad uitgezet. Sindsdien slingert er zich een groen lijn door de stad, getekend met groene verf op trottoirs, asfalt, kinderkopjes en ander plaveisel. Volgens de gemeentelijke informatie is die route ongeveer zeven kilometer lang. Deze stille ochtend besluit ik om nu eens een stuk van die route te gaan lopen. Zo kom ik op historische plaatsen in het centrum waar ik eigenlijk nooit eerder geweest was, of misschien heel lang geleden. De gemeentelijke begroting heeft het ook toegelaten om keurige informatieborden met een kaart en uitleg te plaatsen langs de route.
Slechts heel af en toe kom ik een andere wandelaar tegen, stevig verpakt in muts, sjaal en de handen diep in de zakken. Het uitzicht op de Waalkade is prachtig. Aan de rechter zijde zie ik de Waalbrug in de optrekkende mist en aan linkerzijde de spoorbrug die goudgeel oplicht in de opkomende zwakke zonnestralen. Eigenlijk had ik de hele groene route willen lopen, maar ergens raak ik de groen geverfde lijn kwijt. Hier en daar is de geverfde lijn al flink aan het slijten en ik raak het spoor kwijt. Als ik dan als vanzelf weer vanuit de schilderachtige benedenstad weer in het winkelhart terecht kom, besluit ik mijn auto weer op te gaan zoeken. De rest van de route loop ik een andere keer wel eens. Bovendien is het koud en ik verlang naar een kop warme koffie of chocolade. Of eigenlijk verlang ik ook naar een koffieshop, maar dan wel in mijn betekenis zoals ik dat bedoel. Dan denk ik aan een genoeglijk café, met een gezellige serveerster, de krant van vandaag op tafel, of anders de krant van gisteren en waar ze goede koffie schenken. Deze zaken ken ik wel hier in de stad, maar nu vanwege de omstandigheden allemaal gesloten. Die kop warme koffie vind ik alleen thuis.
<< vorige . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . volgende >>