Nu of nooit – verkoop
Dit wordt het derde deel in de serie ‘Nu of nooit’, ditmaal over de verkoop van mijn huidige huis.
Na het besef dat ik toch echt een ander huis gekocht had, en dat die koop definitief was, werd het dringend tijd om stappen te zetten om het huidige huis, waarin ik nu woon, te verkopen. Het zou het beste zijn om mijn huidige huis op papier al verkocht te hebben, vóór de gang naar de notaris voor de aanvaarding van het nieuwe huis. Ik wilde dat de looptijd voor de overbruggingshypotheek zo kort mogelijk zou zijn, om te besparen op de rentekosten. Theoretisch zou het mogelijk zijn om op dezelfde dag zowel de verkoop als de koop bij twee notarissen te laten passeren. Maar dan zou ik ook gedurende een dag dakloos zijn en zou ik mijn complete inventaris eerst ergens moeten opslaan. Zo’n scenario zou te veel onrust geven. Bewust dat het meer zou kosten, besloot ik voor een maand overlap. Dus begin mei 2025 de sleutel van het nieuwe huis aanvaarden en begin juni 2025 mijn huidige huis aan de nieuwe eigenaar overdragen. Een maand verwachtte ik toch wel nodig te hebben, om het nieuwe huis bewoonbaar te maken en het oude huis te ontruimen. Maar eerst moest ik een koper voor mijn oude huis zien te vinden.
Makelaar
In overleg met mijn makelaar had ik besloten om mijn huidige huis halverwege de maand januari van 2025 officieel te koop te zetten. Juist in het nieuwe jaar en na de feestdagen van het vorige jaar. Mijn makelaar verwachtte mijn huis wel binnen twee weken verkocht te krijgen, omdat het geprijsd was in het populaire lagere segment. Eerst zien en dan geloven, vond ik. Al bijna een jaar geleden, bij de eerste kennismaking, had de makelaar een vraagprijs voorgesteld, die uiterst gunstig in de markt zou liggen. Alle foto’s van interieur en exterieur waren ook al in het voorjaar van 2024 gemaakt. Dus de inhoud van de brochure en voor de websites was zowat klaar. Gezien de inflatie, besloot ik de vraagprijs met 7% te verhogen, om zo op een mooi bedrag uit te komen voor de aangepaste vraagprijs.
Achterstallig onderhoud
In het najaar van 2024 kreeg ik het besef, dat ik nog wel werk zou hebben om mijn huis klaar voor de verkoop en klaar voor de bezoeken van potentiële kopers te krijgen. In die bijna 33 jaar dat ik er woonde, had ik nauwelijks iets aan onderhoud gedaan. Ooit een keer een reparatie aan het dak van het woonhuis en daarna nog een lekkage van het dak van de schuur laten verhelpen, dat was het. De cv-ketel werd jaarlijks geïnspecteerd en om de drie jaar kwam de tuinman voor het nodige snoeiwerk in de tuin. Hoofdschuddend bekeek deze tuinman dan steeds weer het oerwoud dat het bijna aan het worden was. Er was best wel wat achterstallig onderhoud te zien, waar ik al die jaren nooit wat aan had laten doen. Probleemgevallen waren de gedeeltelijke houten betimmering aan van de buitenzijden, de conditie van dakramen en het buitenschilderwerk. Binnen waren er minder problemen, in het interieur waren er wat aandachtspunten over verfwerk en was het voornamelijk een kwestie van eens terdege alles goed schoonmaken. Doelstelling was: alles blinken en laten glimmen.
Schilderen en schrobben
Vooral de laatste maanden van 2024 ben ik druk bezig geweest om het huis op te knappen voor de verkoop. In de laatste mooie dag van de herfst heb ik de ergste verfbladders weggewerkt, door enkele hout- en kunststof panelen in de gevel opnieuw te schilderen. Dat was voor mij bijna een nieuwe ervaring, al die jaren dat ik er woonde had ik nooit meer iets geschilderd, of een kwast vast gehouden. In het begin zag ik erg tegen deze klussen op, maar toen ik eenmaal bezig was, kreeg ik er meer plezier in. Misschien heb ik toch nog iets geërfd van mijn vader, die van beroep huisschilder was. Binnen heb ik de kozijnen van de ramen op de bovenste etage opnieuw geschilderd. Door de invloed van warmte, condens en de zon, was het schilderwerk in desolate toestand met veel bladders. Op enige afstand zag het na mijn werk er veel beter uit, en bij het tweede raam was het al beter gelukt dan bij het eerste. Dan was er nog die muur op een van de slaapkamers op de eerste etage. Daar heeft jarenlang wat tegenaan geplakt gezeten. Bij het verwijderen van dat materiaal voor akoestische demping bleven er heel lelijke plekken achter. Het opnieuw latexen van die muur gaf een enorme verbetering en mij de nodig ervaring als ik straks in mijn nieuwe woning een paar muren van een andere kleur ga voorzien. Als laatste heb ik nog de binnenzijde van de deur van de badkamer opnieuw geschilderd. Dat bleek ook plotseling nodig, want bij het goed schoonmaken van die deur, viel de verflaag er zowat af. Ook die project is goed gelukt, maar ik heb ervan geleerd dat plamuren ook een vak is.
Opruimen en poetsen
Verder ben ik in de maand december druk bezig geweest om het hele huis goed schoon te maken. Daarbij kwam ik plekjes tegen die ik in 33 jaar nog nooit aangeraakt had. Zoals bijvoorbeeld de bovenste ruitjes in de deur van de meterkast. Op advies van een goede vriendin had ik een voorraad zachte zeep, soda en schoonmaakazijn aangeschaft. Dat alles heeft prima geholpen om het huis goed schoon en glimmend te krijgen. Zodoende heb ik de wonderkracht van schoonmaakazijn ontdekt. Daarnaast ben ik ook begonnen met spullen op te ruimen. Bergkasten grotendeels leeghalen, in de schuur een grote opruiming houden en alle exotische kunstvoorwerpen naar een andere plek overbrengen, dat was allemaal nodig om het huis opgeruimd en overzichtelijk te laten zijn. Ongeveer twee dagen voordat de eerste potentiële kopers kwamen, was ik klaar met schoonmaken en opruimen. Het gaf een situatie dan ik amper dorst te leven in mijn huis, in de bezorgdheid iets opnieuw vuil te maken. Zo leefde ik toe naar de drie dagen die gereserveerd waren voor de bezichtigingen door de kopers.
Kijkers
Op de vastgestelde datum, half januari, verscheen mijn huis op Funda en andere websites van makelaars. Groot was mijn verbazing en ook opluchting dat binnen enkele dagen er al zestien aanvragen voor een bezichtiging waren. Op de eerste drie werkdagen van de week waren de bezoekers gepland. Even had ik overwogen om voor deze drie dagen een hotel te boeken, om te voorkomen dat bewoning de orde en reinheid van het huis zou verstoren. Bij nader inzien vond ik dat toch niet handig, omdat ik goed contact met de makelaar wilde onderhouden. Gespannen wachtte ik het verloop van de bezichtigingen af. Aan het eind van iedere dag had ik even contact met de rondleidende makelaar om naar de voortgang te informeren. Echte positieve reacties kreeg ik nog niet, daar was ik ook bang voor, gezien de zichtbare gebreken. Aan het einde van de woensdagmiddag bracht de makelaar verslag uit: er waren wel potentiële kopers geweest die enigszins geïnteresseerd waren, maar zicht op biedingen waren er nog niet. Jammer, dacht ik, maar er waren nog voldoende mogelijkheden voor een tweede bezichtigingsronde. Voor nu kon ik weer even gaan leven in mijn eigen huis.
Eerste bod
Op de vrijdag van dezelfde week belde de makelaar: er was een bod binnen gekomen, 5000 euro meer dan de vraagprijs, geen voorbehoud financiering, geen voorbehoud bouwtechnische keuring, maar … slecht 24 uur geldig. Uiterst gelukkig dat er een bod was, waarmee al mijn financiële onzekerheden opgelost waren, heb ik enthousiast dit bod geaccepteerd. Kennissen van mij zeiden: “Dom, had je niet moeten doen, misschien krijg je nog een hoger bod, je moet gewoon geduld hebben.” Zucht …
Verkocht
Weer een telefoontje van de makelaar op de volgende maandag: Weer twee biedingen, nu 10000 meer dan de vraagprijs, de ene met voorbehouden, de andere zonder voorbehouden. Als ik dit laatste bod niet zou accepteren, zou ik een dief van eigen portemonnee zijn, maar wel sneu voor de eerste bieder, wiens bod ik al geaccepteerd had. Er volgde intern overleg in de makelaarskantoren… Nog een telefoontje op dezelfde dag: de allereerste bieder had het bod verhoogd tot 15k boven de vraagprijs. Toen was het duidelijk: dit laatste bod van de eerste bieder wordt het, klaar. Hiermee had ik het huis verkocht voor een zeer gunstige prijs, gezien de matige onderhoudsstaat. Alleen het onhandige gepruts met de biedingen van de kopers vond ik vervelend. Er werd geen bouwkundige keuring verlangd, zodat binnen enkele dagen het verkoopcontract door alle partijen getekend kon worden. Alles ging zo snel dat er niets eens een bord ‘te koop’ in de voortuin heeft gestaan. De makelaar had toch gelijk: twee weken na de vermelding op Funda was het huis verkocht. Nu kon ik verdere met de volgende fasen van dit verhuisproject: plannen maken voor de inrichting van het nieuwe huis.
wordt vervolgd
<< vorige . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . volgende >>