Fiets
Het naar de stad gaan en voor een fiets gaan kijken wil maar niet lukken. Ik weet wel een adres en dat is een stichting voor gehandicapten (Unu Pikin) waar ‘fietsen met ervaring’ worden opgeknapt door de gehandicapten, onder leiding van een echte fietsenmaker. Deze service is speciaal voor mensen die tijdelijk hier verblijven. Als je weer weg gaat kun je de fiets daar ook weer verkopen. Normale fietsenwinkels zijn hier nauwelijks.
Maar het geval is dat men hier bij deze omroep nauwelijks aan het weekend doet. Zo hebben ze voor aanstaande zaterdag en zondag mij al een paar dagvullende klussen toebedeeld. Ook door de week sluiten winkels en andere zaken al vroeg op de middag. Ik moet hoognodig eens met de dame gaan praten die over personeel en contracten gaat, om wat beter mijn aanwezigheid en gewerkte uren af te spreken. Maar deze dame is pas afgelopen week teruggekomen uit Nederland. Kortom, ik ben nog maar een paar keer ’s avonds even met de bus naar het centrum geweest.
Dan is het nog zo dat mijn baas het fietsen sterk ontraadt, dat is te gevaarlijk. In plaats daarvan kan ik één van de bedrijfsauto’s lenen. Maar dat vind ik dan weer te gevaarlijk, want dan moet ik opeens links gaan rijden in een auto waar het stuur rechts zit. Bovendien zou ik dan helemaal geen beweging krijgen. Het is al een paar keer voorgekomen dat als ik ergens heen moet, bijvoorbeeld om wat huishoudelijke spullen voor mijn appartement te kopen, mijn baas me dan naar een wat grotere supermarkt brengt met zijn auto. Dat is heel aardig, maar dan kom ik nog niet aan beweging toe. Het is net of ze mij echt niet op de fiets willen zien.
Morgen is het hier één van de vele feestdagen en dan ga ik toch eens ’s middags de stad in (met de bus) en dan hoop ik op de fiets terug te komen.