Op deze zaterdag heb ik een vrije dag bedongen. Juist op zaterdag en niet op zondag omdat er dan meer gelegenheden open zijn. Om meer dan alleen Paramaribo te zien, neem ik vandaag de bus naar Lelydorp. Maar eerst moet ik met de vertrouwde buslijn 9 naar het centrum van Paramaribo. Onderweg hoor ik de bekende stem van een van onze omroepers en zijn muziekkeus uit de plafond luidsprekers in de bus. Ik moet verder met buslijn PL, maar weet niet waar die vertrekt in het centrum. Daarom vraag ik het aan de mevrouw die naast mij zit in buslijn 9. Net op tijd want als ik het vraag staat de bus al bij een halte waar ik er nu meteen uit moet. Dan maar weer verder vragen en een chauffeur van een bus die ik niet moet hebben verwijst me naar een zijstraat. Daar staat een busje met draaiende motor klaar. Het lijkt alsof met mijn aanwezigheid de bus nu voldoende vol is om te vertrekken.
De bus met maximaal 26 personen gaat zuidwaarts de stad uit, naar de hoofdweg richting Zanderij. Het is druk op de weg en we rijden in een file van langzaam rijdend verkeer. Ik vind het niet erg, ik heb alle tijd. Onderweg passeren we open landschappen, moskeeën, winkels en warenhuizen. Deze route had ik al vaker gereden, maar dan tijdens dienstreizen of onderweg naar de luchthaven. Nu reis ik voor eigen plezier en kan volledig ontspannen. Ik haal diep adem en laat het landschap en de omgeving op mij inwerken.
Na een klein uur, maar voor mij nog te vroeg, is de bus op het busstation in Lelydorp. Ik herken het pleintje met al zijn warungs, waar ik een aantal maanden geleden eens goed gegeten heb. Verkennend loop ik wat rond en kom bij de ‘Openbare Markt’, een overdekte hal die volgens een plaquette pas eind 2014 geopend is. De grootste specialiteit lijkt hier kip te zijn. Volgens de borden kun je hier bij de kippenspecialisten kip en kippenonderdelen kopen.
Hoewel Lelydorp de grootste stad na Paramaribo wordt genoemd met 18000 inwoners, ben ik al snel het centrum uit. Wat rest is een lange weg vooruit met lintbebouwing. Dan maar een zijstraat in. Al snel houdt het asfalt op en sta ik op een zandweg. Links zie ik de gebouwen die typisch van een school zijn. Via een droge greppel stap ik de binnenplaats van de school op. Het lijkt wel een lagere school, te zien aan de glijbanen. Alles lijkt verlaten, het is immers vakantietijd. Een deur van een lokaal gaat open en er komt een schoonmaakster naar buiten met een bezem. Ze kijkt mij vreemd aan. Ik verlaat maar eens het zanderige schoolplein via de hoofdentree. Hier valt niets te beleven, dan maar weer naar het centrum van Lelydorp. Het dorp dat zo graag een stad wil zijn. Eigenlijk ben ik op zoek naar een terras voor een kop koffie. Bij de warungs bij het busstation is geen koffie te vinden, alleen maar Coca Cola. Bij een Javaanse warung is iets wat op een terras lijkt, een tafel met vier stoelen. Ik kijk in de vitrine wat men verkoopt, er staan goed gevulde schotels met bami, nasi en loempia’s. Het is nog maar elf uur en daar heb ik nog geen trek in. Op een bankje bij de warung drink ik uit mijn flesje water en ik vraag me af: “wat doe ik hier eigenlijk?” Lelydorp is niet wat ik er van verwachtte, maar de dag is nog jong. Ik besluit terug te gaan naar Paramaribo en dan met een bootje de Surinamerivier over te steken en dan zo in Meerzorg uit te komen.
Bij de aanlegsteiger aan de Waterkant ligt al een tentboot die bijna helemaal vol zit met passagiers. Als ik nog net een plekje vind helemaal vooraan en bijna buiten de overkapping, duurt het niet lang voor de boot vertrekt. Het is maar een kort tochtje van nog geen vijf minuten naar de overkant van de brede rivier. Onderweg heb ik een goed zicht op de Goslar, de Duitse boot die nog steeds half gezonken midden in de Surinamerivier ligt. Al sinds de tweede Wereld Oorlog en al die tijd vaart de scheepvaart er gewoon omheen. Het tochtje kost ook bijna niets, bij het uitstappen betaal je de bootsman 1.25 SRD.
Na het aflopen van de fraaie aanlegsteiger en langs de openbare toiletten belandt je als bezoeker op het uitgestrekte terrein van een busstation. Taxichauffeurs staan vragend klaar, maar niet opdringerig. Er is een Chinese supermarkt en aan de overkant een café waar naar het schijnt alleen maar Marienburg rum geschonken wordt. Een stel mannen zit luidruchtig aan een paar tafels. Meer dan een paar bussen die je verder weg kunnen brengen en een wachtruimte is er niet. Ik hoef nergens heen, dus ik heb geen bus nodig. Vlak achter het dronkenmanscafé is er leuk uitzicht op de rivier en Paramaribo aan de overkant. Verder is er niets.
Eerder was ik al eens door Meerzorg met de auto tijdens een dienstreis gereden en het zag er wel aardig uit. Ik ga wandelen richting het Oosten in de hoop iets leuks tegen te komen. Er is veel verkeer langs deze Oost-west verbinding, zo heet deze weg officieel ook. Langs de asfaltweg staan kramen met groente, fruit en vooral meloenen. Passerende auto’s zijn hun klanten. Deze wandelaar met een rugzakje past niet in het beeld. Bij een zijweg zie ik iets dat in de verte op een café met een terras lijkt, maar als ik dichterbij kom, wil ik niet meer naar binnen. Zo zou ik nog uren door kunnen lopen richting Albina, maar ik besluit om te keren en de boot terug te nemen.
Bij de steiger zie ik een lege boot en twee bootsmannen die mij met medelijden aankijken. Tja, er gaat vandaag geen boot meer, want er zijn niet genoeg passagiers. Waarschijnlijk gaat de eerste boot maandagmorgen. Maar als ik nu 20 SRD betaal, dan wil men voor mij alleen wel varen en naar de overkant brengen. Of misschien als ik een uur of meer wacht komen er genoeg mensen om de boot te vullen. Ik voel dat ze 20 SRD uit mij willen persen. Eerder had ik toevallig gezien dat op het busstation een bus stond met het opschrift ‘Paramaribo – Meerzorg’. Zou die bus nog rijden op deze late zaterdagmiddag? Ik ga kijken. Er staat nog zo’n bus, maar zonder passagiers. Volgens de chauffeur moet ik nog zo’n twintig minuten wachten. Dat valt mee en is beter dan tot maandagmorgen wachten. Er komt een bus uit het binnenland aan en dat geeft voldoende overstappende passagiers om te vertrekken. Nu hoef ik maar 0.85 SRD te betalen en ik krijg een prachtig rit naar Paramaribo over de Wijdenboschbrug met groots uitzicht naar beide kanten op het midden van de brug.